HALKIN HİZMETKARI

Herkesin kafası fena halde karışık bu aralar.

Neyin nerede ne zaman olduğu, kimin kim olduğu da iç içe geçmiş durumda.

Dolayısıyla kimin kimi tutacağını kimse bilemiyor.

“Şimdi bu savaşta biz kimi tutacağız?”

“Reis ne diyor?” ona göre tavır alacağız tabii ki.

“Mesele de orada zaten reis bir şey demiyor, belki o da bir yerden haber bekliyor olsa gerek.”

“Kimden?”

“Herhalde eniştesinden.”

“Ukrayna’nın başındaki adam komedyenmiş yahu.”

“Öyle deme ayıp! Netice koskoca başkan, e o öyle komik falan?”

“Yok yahu hakaret olsun diye demedim harbiden komikmiş, meslek olarak yani. Hatta “Halkın Hizmetkarı” adında bir dizi çekmiş orada da halkını düşünen Vasiliy Petrovich adında çok mükemmel bir başkanı oynamış. Hep halkın yanında olan, başkanlığa bisikletiyle gidip gelen bir karaktermiş.  O kadar çok sevilmiş ki sonradan adamı hakikaten başkan yapmışlar. Düşün mesela, Süpermen filminde oynayan aktörü devletin başına geçiriyormuşsun, aynen öyle. Partisinin adını da filmdeki hayali partinin adını koymuş, partiyi finanse eden de kanalın sahibi, yani önce hayali filmi finanse etmiş sonra gerçeğe dönüştürmüş.”

Anlatılan bu durum son derece gerçek “Hayaldi gerçek oldu” sloganının tam olarak gerçekleştiği bir durum var ortada.

Halk kurgusal karakter Vasiliy Petrovich’e oy veriyorum diye onu oynayan Volodimir Zelenski’ye oy vermiş.

Zelenski’nin yol açtığı bu durum aslında gerçekten de çok komik olmuş.

Düşünün artık insanların politikacılara olan güvensizlikleri o kadar tavan yapmış ki, bir hayali karaktere dört elle sarılıyorlar. Aslında bu durum bile ayrı bir kara mizah filminin konusu olur.

Tabii filmlerin bir senaryosu olur, bir senarist oturur karakterin ne zaman ne söyleyeceğini hangi hareketi yapacağını uzun uzun yazar, dizinin öyküsünün nasıl süreceğini belirler.

O senarist olmazsa oyuncu elbette bir şey yapamaz.

Mutlaka iş gerçeğe dönüştüğünde de başkanın sözlerini ve hareketlerini ve bu öykünün nasıl final yapacağını belirleyen bir senarist vardır.

Tabii dizi filmler için para koyan yapımcılar gerçek hayatta da vardır illa ki.

Dolayısıyla Ukrayna’daki başkanı bir halk kahramanı olarak ortaya sürmek biraz film icabı, senaryo gereği bir durum gibidir sanki. İhtimal, daha dizi aşamasında bu durum hesap edilmiştir. Şöyle bir dizi yapalım, ideal bir karakter yaratalım sonra bu karakteri gerçek bir kimliğe dönüştürelim, millet sazandır hemen gidip oy verir demişlerdir.

Perde gerisinde ırkçı, faşist bir sermaye var unutmayın.

İşin öte yanındaki Putin’i de hâlâ sosyalist sanan külliyetli miktarda avanağımız da mevcut maşallah. Halbuki o da tarihin kaydettiği önemli faşistlerden biri.

Çarlık Rusya’sına dönüşmekte olan memleketi hâlâ Sovyetler Birliği zannedip yeni bir Ekim devrimi bekleyenler hiç de az değil.

Tabii NATO da hâlâ Sovyetler varmış gibi salağa yatmayı sürdürerek varlığını devam etme çabasıyla savaş kışkırtıcılığını sürdürüyor.

Dizi filmlerde insanlar rol icabı ölürler, yönetmen “stop” dediği zaman ölen oyuncu kalkar, üzerindeki kanları yıkar, makyajını siler akşam da evine gider.

Ama hayat film değildir, ölenler öldükleriyle kalırlar.

İşin şakası yok, bu savaşta çocuklar ölüyor çocuklar!

Şehirler yıkılıyor, insanlar yurtlarından oluyor.

Yeni mülteciler dört bir tarafa yayılıyor.

Kim haklı kim haksız tartışmasına girmeye vakit de yok gerek de.

Bu oynanan film değil artık.

Bitirin şu savaşı hemen.